به نام او-سلااام

لك ها گروهي مستقل از اقوام آريايي هستند كه در

استانهاي لرستان، كرمانشاه، ايلام، همدان، كركوك،

خانقين و بخشهايي ديگر از كشور عراق سكونت دارند.

گروه هايي نيز به مناطق متعدد كشور از جمله به

شهرستان هاي كجور، كلاردشت، تيت دره، مكارود در

شمال و گروهايي نيز به استان هاي فارس، قزوين،

شمال خراسان و ورامين در استان تهران تبعيد شده

اند. اين قوم يكي از سه شاخه ي اصلي اقوام

آريايي به نام مادها هستند كه نخستين حكومت و تمدن

مدرن را در غرب ايران زمين بنيان نهادند. زبان آنها

بازمانده زبان هاي اصيل اوستايي و پهلوي است كه

به دليل شرايط خاص جغرافيايي اين مناطق، كمتر

دچار تغيير و تحول شده است.

زبان لكي در ميان مردمان ساكن در جنوب نواحي

غربي ايران (در قسمتهايي از كرمانشاه و ايلام) و

نواحي سردسير شمال و شمال غربي استان لرستان رايج

است و هم اكنون انبوهي از مردمان اين مناطق بدان

تكلم مي‌كنند. حوزه گسترش گويش لكي به ترتيب از

شمال شرق به شمال غرب عبارتند از :

بخش چقلوندي يا هرو در شمال شرق،زاغه و بخش‌هايي از

شهرستان بروجرد. بيشتر لك زبانان بروجرد در بخش

سيلاخور(منطقه چالان چوالان)هستند.

شهرستان سلسله يا الشتر در شمال

شهرستان دلفان يا نورآباد در شمال غرب

مناطق شمال و شمال غربي شهرستان كوهدشت و نواحي

شمالي بخش چگني

بخشهايي از شهرستان شيروان چرداول-دره شهر و

آبدانان.

در كردستان عراق(جنوب كردستان) تعداد گويشوران

لك بيشتر از ايران است.

ادامه دارد...